ратурасы Цельсия бойынша- 15° немесе Кельвин бойынша 300°-ка жуык. Спектрлің инфракызыл бөлігінің ортасы осы температура- га сэйкес келеді. Алайда дэл сол инфракызыл бөлікте жер атмосферасына енетін біркатар газдардың сіңірілу линиясы орналаскан. Олардың ішінде парникті газдар - көмір кышкыл газы, метан жэне су пары бар. Атмосферадагы бул газдардың мөлшері салыстырмалы түрде онша көп болмағанымен сіңірілетін әртурлі линиялардың көптігінен бұл линиялар косылып, жаппай жолакка айнатады. Жер бетінен шагылган инфракызыл квант 4-5 метр биіктікке жеткенше тағы да бірнеше рет шагылады. Тек осы жерден гана оның космоска кетуге мумкіндігі бар. Алайда бұл биіктіктегі температура Жер бетімен салыстырганда шамамен 35°С-ка томен. Сондыктан шағылудың куаттылыгы да айтарлыктай аз (шамамен 40°С). Бул өз кезегінде салкындау процесін біршама баяулатады. Егер парникті газдар көп болса, жылу сәулесі космоска будан да томен температурадан одан жогары биіктіктен кетер еді. Атмосферадагы парникті газдардың мөлшері будан элдекайда көп болса не болатынын Венера планетасының мысатынан көруге болады. Тығыз көмір кышкыл газымен «каптатган» планетаның температурасы 500°С-қа дейін барады. Парникті газдардың жетіспеуі де тіршілік үшін мүмкін емес. Марста атмосфера не- гізінен көмір кышкыл газынан тұратын болгандыктан тіпті экваторындагы жағдайдың өзі жердегі Антарктида сиякты. 9-кесте Парникті эффектіні аныктау (American Geophysical Union мәліметтері бойынша, 2006 ж.) Планета Планета бетіндегі атмосфералык кысым, атм. Те Ts А Т т 1 m a x т 1 m in А Т Венера 90 231 735 504 - - - Жер 1 249 288 39 313 200 113 Марс 0.006 210 218 8 300 147 153 Ай 0 0 393 113 280 Парникті эффектінін мөлшері (АТ) - планета атмосферасының бетінің орташа температурасы (Т$) мен оның тиімді температурасы
RkJQdWJsaXNoZXIy MTExODQxMg==